Proefschrift over slokdarm problemen

Proefschrift over slokdarm problemen

De belangrijkste bevinding uit dit proefschrift is dat ongeveer de helft van alle kinderen en volwassenen met een ernstige verstandelijke handicap die in internaten wonen, onopgemerkte slokdarm problemen heeft. Deze problemen uiten zich vooral in buikpijn. eetproblemen, kwijlen en opgeven van zuur. Bij tweederde van deze mensen is sprake van een slokdarmontsteking.Dat slok- darmproblemen op zo grote schaal voorkomen was tot dusverre niet bekend.

Uit buitenlandse literatuur was al wel bekend dat slokdarmproblemen bij deze groep veel vaker voorkomen dan in de bevolking als geheel. Bovendien is het bij mensen met een ernstige verstandelijke handicap veel moeilijker om een diagnose te stellen, omdat zij vaak zelf niet kunnen aangeven wat er scheelt en de signalen dus niet altijd worden opgevangen. Onder dit proefschrift ligt een groot aantal gedegen onderzoeken. Zo is bijvoorbeeld gezocht naar de relatie lussen reflux en tandglazuurafwijkingen.

De conclusie uit dit onderzoek is dat tandglazuurafwijkingen vroege manifestaties zijn van de aanwezigheid van slokdarmstoornissen. In een andere deelstudie is nagegaan wat het effect is van een therapeutische behandeling met omeprazol, gevolgd door een onderhoudsdosering. De conclusies zijn hoopgevend. Een groep van 107 mensen niet een ernstige verstandelijke handicap en een verschillende graad van ernst van de slokdarmontsteking kreeg drie maanden lang 40 mg omeprazol toegediend en daarna nog drie maanden een onderhoudsdosis van 20 mg per dag. Bij bijna 90 procent bleek dit behandelingsregime effectief_ Bij een aantal mensen was een hogere dosis nodig. De conclusie van deze studie: omeprazoi is zeer effectief bij behandeling van slokdarmonstekingen bij mensen met een ernstige verstandelijke handicap,

Clarisse Böhmer pleit er in haar conclusies voor dat een protocol wordt ontwikkeld om meer gestandaardiseerd slok darmonderzoek te verrichten en om de mensen die last blijken te hebben van slokdarmontstekingen tijdig te behandelen. Inmiddels is zo'n protocol in ontwikkeling. Naar verwachting al dit jaar kan dit onder artsen worden verspreid.