Eleanor
Eleanor ma 28 lat i mieszka w swoim własnym mieszkaniu w Brentwood. Z pomocą swoich rodziców, Alison i Eddiego, oraz 52,5 godzin cotygodniowego wsparcia opiekunów socjalnych , od dwóch lat żyje samodzielnie. Wraz z pracownikami socjalnymi, Eleanor chodzi na zajęcia jogi (czasami zabiera nawet swojego tatę), na pływalnię, do kina, fryzjera i kosmetyczki oraz na cotygodniowe spotkanie grupy wsparcia dla osób z niepełnosprawnością intelektualną
.
Wsparcie rodziny podstawą niezależnego życia
Eleanor biegle posługuje się komputerem i i-podem, stała się całkiem sprawna w samodzielnym rozwiązywaniu problemów technicznych (po tym jak zmęczyła ją niechęć Eddiego do i-podów!).
Po ukończeniu szkoły w wieku 19 lat Eleanor przeniosła się do college'u w Walii, gdzie mieszkała w różnych częściowo dofinansowanych mieszkaniach (zawsze z pomocą pracowników socjalnych), na kampusie i poza nim. Następnie Eleanor mieszkała przez pięć lat w Fitzwalter House, domu prowadzonym przez Mencap, którego celem jest przygotowanie do samodzielnego życia.
Problemy we wczesnej dorosłości
Ponieważ Eleanor mieszkała w kilku miejscach w ciągu swoich dorosłych lat, musiała poradzić sobie z wieloma zmianami. Potrzebuje dużo czasu, aby przyzwyczaić się do ludzi, początkowo jest bardzo nieśmiała w ich towarzystwie, więc przeprowadzki pomiędzy różnymi grupami opiekunów były trudne. Sukces, jej ostatniej przeprowadzki i samodzielnego życia, zależał od kilku czynników. Eleanor miała dobre relacje z niektórymi opiekunami w poprzednim miejscu zamieszkania (Fitzwalter House). Jeden z nich (Paulo), z którym Eleanor miała bardzo dobry kontakt, kontynuował pracę z Eleanor przez pewien czas po jej przeprowadzce do Brentwood. W tym czasie pracownicy lokalnej agencji wsparcia przyglądali się Paulo.
Kiedy Eleanor wydawała się gotowa, Paulo odszedł, a jego obowiązki przejął nowy personel. Rodzice Eleanor również spali z nią w mieszkaniu przez pierwsze dwa tygodnie, a czasami przebywali w nim również przed i po przyjściu opiekunów w ciągu dnia. Eleanor ma świetną pamięć do symboli i obrazów, a jej mieszkanie jest wyposażone w liczne pomoce wizualne. Na przykład, na lodówce znajdują się obrazki, które pomagają Eleanor w przygotowywaniu jedzenia, a w telefonie na szybkim wybieraniu są zdjęciajej rodziców. Często dzwoni do rodziców kilka razy dziennie, czasem na pogawędkę, a czasem, by załatwić jakąś sprawę. Mama i tata Eleanor uważają, że jej sukces samodzielnego życia zależy w dużej mierze od ich zdolności i chęci do poświęcenia jej dużo czasu i wysiłku.
Eleanor zawsze silne preferowała rutynę i niechętnie podchodziła do zmian. Jej rodzice uważają, że w ostatnich latach mogło się to nasilić i że jest ona nieco mniej spokojna niż w przeszłości. Po ukończeniu 20. roku życia Eleanor, ma tendencję do przejmowania się różnymi rzeczami. Wielokrotnie zadaje te same pytania, szukając zapewnienia, że wszystko będzie dobrze i jasności co do tego, co i kiedy dokładnie się wydarzy. Niepokój może również wynikać z dosłownej interpretacji języka przez Eleanor, lub gdy skupia się ona tylko na określonych słowach w zdaniu. Ostatnio zaniepokoiła się, że jej ulubiony pracownik "wyjeżdża". Później okazało się, że w rzeczywistości powiedziano jej, że ten pracownik "wyjeżdża na roczny urlop". Wyjaśnienie tego nieporozumienia zakończyło niepokój Eleanor.
W ciągu ostatnich dwóch lat zdarzało się, że Eleanor miała epizody agresji, rzucała przedmiotami po mieszkaniu, co czasami powodowało zniszczenia. W rezultacie ona i jej rodzice zdecydowali, że nie jest już rozsądnym, aby miała ciężkie szklane podkładki, więc zostały one zabrane z mieszkania. Eleanor zaczęła się również samookaleczać, czasami gryząc sobie rękę i uderzając się w twarz. Epizody agresji lub samookaleczenia zwykle wynikają z niepokoju. Tata Eleanor również uważa, że konieczność czekania (np. kiedy chce uzyskać odpowiedź na pytanie) może wywołać te zachowania.
Pomimo wszystkich trudności i zmian w jej dorosłym życiu, Eleanor bardzo lubi mieszkać w swoim mieszkaniu. Gdy po raz pierwszy miała przejść przez kontrolę bagażu na lotnisku, była bardzo zdenerwowana i złościła się na ochroniarzy. Później jednak nauczyła się tej procedury i teraz nie sprawia jej to żadnych problemów. Eleanor stała się też ostatnio bardziej sprawna, odkąd zrzuciła sporo kilogramów w Weight Watchers (gdzie chodzi z jednym z opiekunów). Pomimo trudności w wypowiadaniu słów, kiedy jest zdenerwowana, wydaje się, że jej mowa ostatnio się poprawiła i chętniej próbuje mówić trudniejsze rzeczy. Doskonale radzi sobie również z rozmowami przez telefon. Wymagało to - i nadal wymaga - wiele ciężkiej pracy ze strony rodziny Eleanor, ale zasadniczo uważają oni, że przejście do bardziej niezależnego życia było dla niej bardzo korzystne.
