We hadden geen hulp vandaag. Onverwacht, en het kwam eigenlijk niet uit. Maar, komt het ooit wel uit dan? Er is altijd wel wat, gisteren de stukadoor, mens wat een troep geeft dat (maar wat wordt het mooi in huis), nieuwe gordijnen uitzoeken en een ander papiertje op de muren. Een weekend vol gezelligheid in het vooruitzicht met mijn lieve schoonfamilie, de laatste tijd borrelen we weer wat af. Vervoer regelen voor Justin, het wordt moeilijker om dat te doen. De crisis is duidelijk voelbaar in zorg land. Zelfs de verzekering gaat de luiervergoeding minimaliseren, je mag voortaan minder in de broek piesen omdat er maar 5 luiers per dag gebruikt mogen worden. Medicijnen voor een x aantal maanden bestellen mag ook niet meer, ik kan ze wel aan de buurman verkopen.
Ik moet oppassen, dat alle sores rondom Justin niet de overhand krijgt. Dat ik alleen maar druk ben met regelen, bellen en k@#$ gesprekken voerend, plots mijn kind vergeet. Mijn kind, waar ik elke dag mee bezig ben, omdat er gewoon veel regeltjes aan hem hangen. Niet het regeltje van de leerplicht, ook niet die van zwemdiploma A, want met de leeftijd van 10 jaar behoor je minstens je C te hebben. Elke dag opnieuw de plastic slab af te spoelen na het eten, kijken of er voldoende luierdoekjes zijn, zijn stemgeluid te horen en geen woord kan uitbrengen…
We hadden geen hulp vandaag. Onverwacht, en het kwam eigenlijk niet uit. Ik kwam mijn zoon daar tegen. Even zonder regeltjes. Zonder telefoontjes, zonder me druk te hoeven maken om iedereen die door ons huis loopt. Justin en ik, hebben genoten. Tessa heeft hem kroepoek gevoerd, eentje voor jou, eentje voor mij. Samen in bad, Nick en Tessa wilden mee, want mama doet Justin in bad! Tessa een handdoek op haar schoot, dat doet Greet ook altijd, dan wordt ze niet nat. Ik leer dingen over de hulp voor Justin, die ik niet wist…
Ik moet oppassen, dat ik niet te veel verlies omtrent Justin. Daarom, was het stiekem heerlijk dat er geen hulp was vandaag. Als een verliefde tiener keek ik uit naar zijn komst, heb de wasmand plompverloren laten vallen en niet gedweild. (Voor intimi die weten hoe graag ik de vloer schrob is dit een openbaring.) Heb geknuffeld gelachen en me klote gevoeld. Waardeloos, omdat ik mezelf zoveel ontzeg. Diep gelukkig, omdat Justin genoot van mijn aandacht. En ik, van de zijne…
De badkamer is zelden zo nat geweest, Justin speelde een drummer van formaat op het warme badwater. De vloer werd gedweild, muren gelapt, kranen dampend van het vocht. Hij genoot, met juichkreten die alle hertz overschreden. Wat toch een heerlijk kind…
Justin, als ik mezelf opnieuw verlies in alle sores, bureaucratie en toestanden, geef me dan weer een middag zonder hulp. Een paar uur intens genieten. Van jou. Daar kan geen PGB tegenop.
Je kunt zo weinig, maar geeft meer dan je ooit zult weten. Dank je dat je bij ons wilt zijn. Je mama.
