Zoals vaker gezegd: onze Pieter is een heel lief mannetje. Maar natuurlijk heeft ook dit hele lieve mannetje iets minder lieve kuren. Die komen vooral 's nachts tot uiting.
Het gebeurt regelmatig dat Pieter wakker is als wij toch liever willen slapen of dat hij erg onrustig slaapt. Hij heeft een lichte vorm van apneu en daar wordt hij dan wakker van of in ieder geval onrustig. Een andere keer is hij 's nachts om drie uur klaar met slapen en gaat dan spelen. Sinds kort kan hij zelf zijn bed uitkomen en dat is aan de ene kant erg knap van hem, maar ook behoorlijk lastig.
Hij zit dan ineens in de kamer van zijn zus of in de badkamer op het afvalbakje te timmeren. Een van ons moet dan mee naar beneden. In het gunstige geval slaapt Pieter samen met Tom of mij op de bank weer in. In het ongunstige geval gaat hij lekker spelen en lig je zelf wat te suffen op de bank. Nu is dat een keertje niet erg, maar als het langer gaat duren gaat het je opbreken.
Daarnaast is 's avonds weggaan met z'n vieren niet echt een optie. Eten in een restaurant is niet echt gezellig. Meneertje heeft daar zo zijn eigen ideeën over: lopen, dragen, naar buiten, maar aan tafel zitten hoort daar niet bij. Ook niet op schoot. Oppas regelen gaat wel goed. Uit logeren bij familie is mis gegaan. Toen was hij om één uur klaar en wilde alleen maar naar huis.
Indicatie logeerhuis
Dus na veel vijven en zessen (want eigenlijk wil je er helemaal niet aan) hebben we een indicatie aangevraagd voor een logeerhuis. We hebben er een gekregen voor een etmaal in de week. Vervolgens hebben we een plekje aangevraagd in de Hartekamp. Hier hebben we goede ervaringen mee, want hij gaat (op een andere locatie weliswaar) hier ook naar het kinderdagcentrum.
Al snel was er een plekje beschikbaar en gingen we op zaterdagmiddag even kijken. Het is oud, maar mooi gelegen in een park en het dagcentrum ziet er bijna hetzelfde uit als op school. Dat was dus heel vertrouwd voor hem. Hij ging dan ook meteen spelen.
Zelf had ik er meer moeite mee. Niet zozeer met de locatie als wel met het feit dat hij daar moet logeren. Gevoelsmatig is het toch heel wat anders of je kind bij opa en oma, vriendje of tante en oom logeert of in een logeerhuis.
Naar de Hartekamp
Een week later was het zover. Vanuit school werd Pieter naar het logeerhuis gebracht. Gelukkig mochten we 's avonds even bellen hoe het ging. Men vertelde dat hij lekker in bad was geweest, niet veel meer had gegeten dan zijn toetje en lekker zat te spelen.
Een geruststellend gevoel.
De volgende dag mochten we weer even contact opnemen. De berichten waren nu iets minder positief. Hij was pas om drie uur in slaap gevallen! Ze waren regelmatig bij hem geweest en hadden hem via de monitor in de gaten gehouden en
hadden eigenlijk hun handen vol aan hem. Voor ons was het een kwestie van je eraan overgeven. Hij is in goede handen en je kunt er niets aan doen. Gelukkig hadden wij wel goed geslapen.
Anders
Wel was het 's morgens erg gek. We zijn zo gewend aan een bepaald ritme: Pieter uit bed, douchen met hem, hem aankleden, eten, tas inpakken, wachten op de bus. We hadden nu een zee van tijd over. Gelukkig was hij 's middags weer
thuis en deed hij of er niks gebeurd was.
In maart gaat hij een heel weekend. Even slikken, maar voor ons wel eens goed (denk ik) en in het algemeen goed voor ons alle vier om er voorzichtig aan te wennen dat hij later als hij volwassen is ook uit huis kan wonen.
