Lieve Marlouke,
Velp 07-10-2011
In januari 2002 kwam je vanuit Leiderdorp naar Velp om dichter bij je ouders te wonen. Een hele omschakeling, maar jij deed daar niet zo moeilijk over. Een poosje aan elkaar wennen, was voor jou genoeg om een eigen plekje te krijgen.
Opvallend was je uiterlijk, vertederend waren jouw kleine handjes en voetjes. Zachte handjes waarmee je regelmatig zat te spelen. Je was iemand die ons snel duidelijk maakte wat je wilde en nog duidelijker maakte wat je niet wilde. Jouw manier om ons te laten weten of alles naar wens was, was het geven van een knipoog. Jij liet dit echter niet zomaar zien. Er moest eerst in jou geïnvesteerd worden, waardoor er een vertrouwelijke band ontstond waarin jij jezelf kon geven. Maar was de klik er eenmaal, dan kon je de knipoog verdienen.
Soms kon je op een voor ons onverwacht moment een traan laten zien, maar iedereen wist: dat hoorde bij jou. Zo ook die typische krekelende geluidjes die jij maakte.
Je kon genieten van bekende mensen om je heen. Vooral de wekelijkse bezoekjes van papa en mama op de zondagmiddag waren bijzonder voor jou. De middag begon met een kopje koffie en een potje Olvarit fruit voor jou. Jij fijn tussen papa en mama in, jij als middelpunt. Je genoot van hun conversatie.
Later werd er een rondje gewandeld. Mooie momentjes werden vastgelegd door jouw fotograferende papa. Onderweg lasten jullie een stop in, in de Rozentuin om te lezen uit een boek van Annie M.G. Schmidt.
Door de week bracht jij je dagen door in groep 5 van het AC. Je vond het leuk om te gaan zwemme, lekker ronddobberen in het water en zingen met degene die bij je was. Lachwekkend vond je het om met je handen in een toef slagroom op je werkblad te grijpen waarna je smakelijk je vingers aflikte. Bellenblazen was ook iets waarom jij kon lachen. De uurtjes dat we samen gingen snoezelen betekende veel voor jou. Je kon heen en weer rollen op het waterbed onder het genot van een rustig muziekje. Ritjes in de elektrokar naar de kinderboerderij, waar je de konijnen en kippen aaide, deden je zichtbaar veel plezier. Wanneer er gekookt of gebakken werd genoot jij van de geuren en geluiden uit de keuken.
Erg bijzonder waren de voorleesuurtjes door jouw mama op het activiteitencentrum.
Mocht jij er om wat voor reden even geen zin in hebben, dan wist je moeder door een goed gesprek je stemming om te buigen en werd het voorlezen alsnog een succes.
Je vijftigste verjaardag was een bijzondere mijlpaal, dit is groots gevierd. Jij was hier het grote, kleine middelpunt.
In de loop der tijd merkte we dat jij eerder vermoeid raakte. De batterij was steeds sneller leeg en moeilijker op te laden. De felheid die je eerst had was verdwenen, je had de kracht er niet meer voor. Door je vaker uit de stoel te halen en lekker op het waterbed te leggen, had jij de kans om even een dutje te doen om zo de dag weer verder te kunnen beleven. Zo probeerden wij het voor jou zo aangenaam mogelijk te maken.
Lieve Marlouke, jij hebt ons zoveel mooie, fijne herinneringen gegeven waarmee wij verder kunnen.
