Leida, Aad ,Karin , Joyce , Nick, familie, team en huisgenoten van Dennis en U allen hier aanwezig.
Piet Berkhout is mijn naam en ben bestuurslid van de Vereniging voor Ouders van Kinderen met het Cornelia de Lange Syndroom.
Met dit unieke ziektebeeld (wereldwijd zijn er zo’n 4000 personen ons bekend!) was Dennis opgezadeld en dat heeft hij en zeker ook zijn geliefde naasten, geweten.Heel bijzonder zijn de uiterlijke kenmerken van dit syndroom als doortrokken wenkbrauwen, kleine handen en voeten , een zware haargroei en een wipneus, waardoor er uiterlijk veel overeenkomsten zijn en vooral op jeugdige leeftijd de kids daardoor veel op elkaar lijken.Helaas brengt het Cornelia de Lange Syndroom ook een verstandelijke achterstand en flinke lichamelijke ongemakken met zich mee.
Met zijn geboorte op 9 november 1970 begon de lijdensweg met ziekenhuis in en ziekenhuis uit , maar Dennis kwam er steeds weer boven op, alhoewel de artsen hem destijds weinig levenskansen toedichten.
Zijn levensverhaal, dat eerder zus Karin zo uitgebreid en liefdevol aan het papier toevertrouwde, is er 1 met weinig ups en heel veel downs, maar toch verscheen altijd, na een zorgelijke periode, weer de regenboog aan de horizon.
Op 6 jarige leeftijd werd Dennis uit huis geplaatst, omdat thuis een ieder en dat is heel herkenbaar , aan het eind van zijn Latijn was.
Eerst werd Bennekom Dennis z’n woonplaats, om daarna naar Purmerend te verhuizen waar hij na wat interne verhuizingen binnen Kadijkerkoog zijn draai vond op de woning Werthweijde, waar hij liefdevol werd opgevangen en verzorgd.
Een oprecht compliment verdient zeker de “ bemanning” op zijn woning en dat geef ik oprecht na mijn telefoongesprek van deze week met de moeder van Dennis, die haar waardering naar mij uitte en uit eigen ervaring weet ik maar al te goed hoe belangrijk en waardevol ,gemotiveerd en begripvol personeel op de woongroep is. Klasse beste mensen.
Namens onze vereniging wens ik U allen – te midden van vrienden en familie – alle sterkte toe om dit zo zware verlies te dragen.
Het ga jullie goed.
Belangrijk is niet de weg die je gaat, maar het spoor dat je achterlaat.
