Onze zoon Rai is een vrolijk ventje met een behoorlijke communicatie beperking. Hij kan niet praten en lijkt ook niet altijd te zien wat we bedoelen. Daarnaast is het ook moeilijk te begrijpen wat hij bedoelt.
Wij vinden het dan ook erg fijn dat we Rai op de Kentalis school "Rafaël" konden plaatsen waar men met name het lesprogramma inricht op effectieve communicatievormen met gehandicapten die als "doof blind" worden gekenmerkt. Nu is Rai niet doof en ook niet blind, maar in de communicatie lijkt hij niet op onze taal te reageren (doof) en ook niet te zien wat wij bedoelen (blind). Ook heeft hij niet de normale vaardigheden om duidelijk te maken wat hij bedoeld (praten of gebaren).
Persoonlijk voelen we meestal wel een beetje aan wat Rai bedoeld en met bepaalde signalen van ons lijkt Rai ook prima te begrijpen wat er gaat gebeuren; met andere woorden: hij lijkt meer te begrijpen dan wat we direkt waarnemen en is ook handig in iets duidelijk te maken.
We waren dan ook direkt enthousiast toen we werden gevraagd of Rai niet mee wilde doen aan een Onderzoek van de Rijksuniversiteit van Groningen, in het onderzoeks programma van Marleen Jansen. Dit was met name omdat dit programma nauw samenwerkt met Kentalis. Daardoor was het 'talent' van Rai een reden om ons te vragen mee te doen.
Op deze website wordt ook meer gepubliceerd over dit onderzoek, maar belangrijk was voor ons ook de aandacht voor de communicatie partner van Rai; door video waarnemingen wordt je ook zelf gecoached.
We hoefden niet lang na te denken om mee te doen, hoewel je wel geconfronteerd zou worden met je eigen fouten. Maar juist van die fouten kun je leren, dus vooruit dan maar.
We zijn nu 1 jaar verder en we hebben er veel van geleerd. Inderdaad beschikt Rai over veel communicatie talent. De vorm is expressie en de communicatie partner proberen te duwen met z'n handjes. Ook kan hij veel terugkoppelen door z'n gezichtsuitdrukking en het tonen van plezier of ongenoegen.
Wat wij geleerd hebben is vooral te blijven kijken en niet te snel actie te willen ondernemen, even een paar seconden wachten geeft veel extra informatie. Ook keuze's aanbieden vindt Rai geweldig; wil je dit OF dat! Hij is duidelijk erg blij als z'n eigen voorkeur bij de keuzes zit. Na een jaar zien we ook steeds meer initiatief bij Rai. Hij gaat zelf de keuze voorwerpen halen; bv z'n trek in banaan. Doordat hij weet dat als hij de banaan laat zien we hem gaan pellen. Daarnaast schiet het beter op als hij ook direkt het vorkje erbij haalt.
Heel fijn om deze vooruitgang te zien. Naast het zien van je fouten is het vooral erg fijn te zien wat je ook GOED doet. Dit geeft zelfvertrouwen. Dat is erg goed om het vol te houden en de volgende stapjes te zetten.
Rai zal wel niet leren praten, maar hij wordt steeds duidelijker in wat hij wil. We denken dan ook dat het voor anderen gemakkelijker wordt om met hem te communiceren. Wel moeten we anderen erop wijzen om vooral naar hem te 'luisteren' met meer dan alleen je oren!
