Rai is geboren op 02-11-1999. Hij woont in Den Bosch, is de zoon van Wilma Kaljauw en Gerrit-Jan Koekkoek, broertje van oudere zus Anne en jongere zus Djenna.
De dag dat wij 40 jaar getrouwd waren, en we na afloop nog even na zaten te praten, vertelden Wilma en Gerrit-Jan dat zij hun tweede kindje verwachtten. Zusje Anne zou dan bijna 2 jaar zijn. Geweldig! Hartelijk werden ze gefeliciteerd met dit grote nieuws.
De zwangerschapsperiode verliep rustig, en toen 2 november 1999 kwam het bericht uit het ziekenhuis van Den Bosch. ”We hebben een zoon!” Geweldig! Een rijkeluiswens! Op naar Den Bosch om de nieuwe loot aan de stamboom te bewonderen, en de ouders te feliciteren. Wilma vertelde hoe de bevalling was gegaan, en ons kindje heeft een of ander syndroom, ja een ingewikkelde naam.
Dat was even schrikken. Toen we later op de kraamafdeling kwamen vertelde de verpleegkundige over uiterlijke kenmerken van een kindje met het Cornelia de Lange syndroom. We waren even stil. Hoe ontwikkelt een pasgeboren kindje zich met dit syndroom. Snel werd duidelijk dat het op zou groeien als een zorgenkindje. Voor het gezin brak een zorgelijke tijd aan. De afstand was voor ons te groot om er veel voor ze te zijn, maar gelukkig was oma Lenie in de gelegenheid om veel hulp te verlenen. Ziekenhuis in ziekenhuis uit, met gillende sirenes naar een Amsterdams ziekenhuis. De luchtwegen en het maag-darmkanaal functioneren niet zoals het moet, waardoor hij veel moeite heeft met eten. Desondanks kennen we Rai als een vrolijk jochie dat al rollend over de vloer de wereld ging verkennen.
In het gezin neemt hij een volwaardige plaats in. Hij gaat overal mee heen, Rai heeft zelfs al verschillende wereldconferenties meegemaakt. De i-Pad en zijn blok met touwen zijn de favoriete speeltjes. Parmantig loopt hij rond. Hij kan nu zelf de trap op. We accepteren Rai zoals hij is. Al weten we ook hoeveel zorgen het van het thuisfront vraagt. Ik heb veel bewondering voor mijn zoon, mijn schoondochter en de beide zusjes, die zo liefdevol met hun zoon en broer weten om te gaan.
Jaarlijks ga ik naar de familiedag, en dan ga ik rijk aan indrukken weer naar huis. Het Cornelia de Lange syndroom hebben is zorgelijk, maar zo’n dag straalt een en al liefde uit.
Oma Gree Koekkoek-Schipper.
