Mijn naam is Jolanda van Beers-Buijs. Ik werk sinds oktober 2005 als Leraar In Opleiding (LIO) in klas SO.1 van de Sint Liduinaschool te Breda. Tijdens het huisbezoek dat mijn collega en ik aan Iris brachten, hebben de ouders van Iris mij gevraagd om een stukje te schrijven.
Wellicht is het verstandig dat ik eerst iets vertel over het ontstaan van het klasje SO.1. In het begin van het schooljaar zaten de leerlingen die nu in SO.1 zitten in een andere klas. Vanwege het feit dat die klas te groot werd en de leerlingen qua leeftijd en ontwikkeling niet goed bij elkaar pasten, werden in oktober vijf leerlingen (inclusief Iris) in een aparte peuter/kleuterklas gezet: SO.1. Naast deze vijf kwamen er nog twee nieuwe kinderen in het klasje, dat hiermee in totaal op zeven leerlingen kwam.
De eerste keer dat ik Iris zag, was toen ik mijn nieuwe leerlingen ging ontmoeten in hun oude klas. Iris was buiten aan het spelen en stond op een klimrek te simmen. Ze durfde er niet meer van af. Ik heb haar toen geholpen. Van haar toenmalige leerkracht vernam ik dat Iris erg stil en verlegen was en vaak vanaf een afstandje de boel in de gaten hield. Ik was vanaf het eerste moment gecharmeerd van Iris: haar manier van doen en bewegen, haar vrolijke gezichtje en prachtige oogjes. De eerste periode dat Iris bij mij in de klas zat, hebben we veel aandacht besteed aan het wennen aan elkaar en aan de nieuwe klas. Ik merkte dat Iris inderdaad de kat uit de boom keek. Na korte tijd begon ze echter steeds meer los te komen. Ze begon meer en meer te praten, ondernam zelf meer en mengde zich meer in de groep. Ik merkte dat ik meer terugkreeg van Iris dan dat ik in eerste instantie van haar verwachtte. Zo deed ze werkjes die veel andere kinderen nog niet konden maken. Niet alleen ik, maar ook andere leden van het team (logopediste, psycholoog, spelbegeleider en gym/zwemdocent) zagen deze vooruitgang bij Iris. Na een paar maanden school, hebben we een ouderavond gehad en een bespreking over Iris waarin haar vooruitgang op school besproken werd. Tijdens deze bespreking kwam naar voren dat Iris op alle gebieden vooruit gaat en goed in haar vel zit.
Streken
Wat we op een gegeven moment merkten, was dat Iris zich zo vrij ging voelen dat ze streken uit ging halen. Op bepaalde momenten daagt Iris ons uit door dingen te doen waarvan ze weet dat die niet mogen. Ze lijkt uit te zijn op straf en vraagt hier ook expliciet om (‘spelen klaar?’). Thuis doet Iris dit ook. We hebben veel contact met haar ouders over hoe we hier het beste mee om kunnen gaan. Ik vertrouw erop dat we hier ook weer uit komen. Het fijne van zo’n kleine klas is dat we volop aandacht kunnen schenken aan de kinderen. De mogelijkheid om Iris te bieden wat ze nodig heeft is er. Daarbij komt dat binnen het Speciaal Onderwijs het aanleren van sociale vaardigheden en zelfredzaamheid een belangrijke plaats innemen in het lesprogramma.
Speciaal onderwijs
Als ik nu terug kijk naar wat Iris de afgelopen maanden geleerd heeft, ben ik blij dat ouders ervoor gekozen hebben om hun dochter binnen het speciaal onderwijs te plaatsen. In haar vorige klas had Iris veel moeite om zich uit te drukken. Ze voelde zich niet veilig genoeg om zich open te stellen voor ontwikkeling. Op dit moment is dat heel anders. Iris is leergierig en enthousiast. Ze heeft daardoor veel nieuwe dingen geleerd. Vooral op het gebied van communicatie heeft ze een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Ze durft van zich te laten horen en gaat steeds meer woorden en zinnen maken. Ook op het gebied van de zelfredzaamheid is Iris goed vooruit gegaan. Op dit moment kan ze zelf aangeven of ze naar het toilet moet. Ze draagt geen luier meer en blijft bijna alle dagen droog. Ik ben blij dat Iris bij mij in de klas is gekomen. Ze zit hier goed op haar plek. Ze is zelf ook trots op haar ontwikkeling heeft veel plezier op school. Zelf beleef ik ook elke dag veel plezier aan haar. Iris is iemand waar ik elke dag weer iets van leer.
