Met onze Eli (8) gaat het de laatste jaren gelukkig heel goed qua gezondheid, maar toen de Corona naar Nederland kwam werden we wel erg voorzichtig. Zeker ook omdat we in 2014 al eens hadden meegemaakt dat hij aan de beademing lag. We hebben hem daarom al een week voor de landelijke lockdown thuisgehouden. Op Eli’s tyltylschool hadden ze daar gelukkig ook begrip voor.
Eli is niet erg mobiel en lichamelijk is de zorg dan uiteraard wel iets zwaarder als hij de hele dag thuis is. Maar gelukkig zijn we goed voorzien met een tillift aan het plafond en ik werk zelf ook al sinds maart thuis en kan dus helpen met hem in zijn aangepast stoel tillen.
Gelukkig is Eli het makkelijkste mannetje ter wereld. Of hij wel of niet op school is maakt hem echt niet uit en hij vindt thuis bijna alles prima en kan zichzelf heel goed vermaken in zijn grote box in de woonkamer. Hij heeft een heleboel babyspeelgoed en je maakt hem het gelukkigst met speeltjes waar hij knopjes kan indrukken en aan wieltjes draaien. Daar kan hij uren mee bezig zijn. Hij is dan heel vrolijk en kan gezellig brabbelen. We merken ook dat hij, nu hij niet dagelijks naar school gaat, ook wat meer energie thuis heeft.
Het grootste nadeel van thuis zijn is dat Eli nu zijn therapieën op school mist. Thuisonderwijs heeft helaas niet veel zin bij een kind dat functioneert op het niveau van een baby van een maand of 9. Maar het belangrijkste is wel de fysiotherapie. Op school stond hij iedere dag in zijn statafel en thuis hadden we dat niet. Ik probeer wel iedere dag te oefenen met lopen door Eli onder zijn schouders te tillen en hem de stappen te laten zetten. Dat ging steeds beter, maar doordat hij niet meer iedere dag stond, werden zijn beentjes wat slapper en ging het lopen moeilijker. In overleg met de fysio staat de statafel nu bij ons thuis en nu gaat het weer beter. Verder oefenen we veel met zelf laten zitten en dat wordt ook steeds beter.
Toen de scholen weer opengingen hebben we Eli nog wel even thuisgehouden. De laatste weken is hij weer een paar dagen geweest, maar niet met de bus, maar we hebben hem zelf gebracht en gehaald. Dat ging ook prima. Die bus was ook een beetje gek, want in principe moest hij daar dan een mondkapje voor op. Nou veel succes daarmee met Eli die brillen, petten en gehoorapparaten zonder uitzondering binnen een minuut van zijn hoofd trekt als hij de kans krijgt…
Nu is het grote vakantie en is Eli weer thuis. Het is een gekke tijd met veel drukte in huis omdat Eli’s twee oudere broers ook de hele dag thuis zijn, maar gelukkig gaat dat met Eli helemaal goed en komt ons vrolijke mannetje er makkelijk doorheen. Oudste broer Yuri heeft al een avondje opgepast zodat wij samen uit eten konden en dat ging ook prima. Eli mag nog een paar daagjes logeren eind augustus en dan vanaf september weer echt dagelijks naar school. Hopelijk keert het normale leven dan weer een beetje terug.
