Afgelopen Mei ben ik, op uitnodiging van de Duitse vereniging, naar hun familie bijeenkomst geweest. Dit was een meerdaagse bijeenkomst waar de families op Donderdag middag werden ontvangen en we elkaar uitzwaaiden op zondag morgen.
Het was, wederom, weer als een warm bad. Het samenzijn met lotgenoten geeft mij toch elke keer weer een enorme boost. De zelfde koppies, ouders met herkenning...
De Duitse vereniging (arbeitskreiss) organiseert dit elke twee jaar en reeds vele jaren op dezelfde locatie. In het wijngebied ten noordoosten van Stuttgart, vlak bij Heilbronn. Zij hebben gekozen voor een lokatie wat verder van de bewoonde wereld, daarom ontstaat vanzelf een soort kampeer gevoel. Je bent bij elkaar gedurende drie dagen dus je kunt echt van alles en nog wat bespreken; van bv wie er wereld kampioen voetbal gaat worden tot de ECHTE problemen die je in je leven rond CdLS tegenkomt. Maar altijd met een soort warmte die CdLS bijeenkomsten zo kenmerkt.
De vereniging nam uitgebreid de tijd om drie inhoudelijke onderwerpen de revue te laten passeren; De nieuwste informatie over genetica (Frank Kaiser), moeilijk verstaanbaar gedrag (Pia Bienstein) en Osteopathie (Mathias Riedel).
Midden bovenin kunnen jullie mij ontdekken.
Het tempo was, in tegenstelling tot bv een wereld conferentie een stuk gemoedelijker, waarschijnlijk omdat men het aantal onderwerpen zo laag had gehouden. Deze onderwerpen kregen ieder een dagdeel van 2-3 uur.
De Duitse gastvriendelijkheid zorgde voor een prima sfeer en ook voldoende wijn. Ik moest duidelijk wat wennen aan de omvang van de wijn-glazen.
Omdat men een samenwerking heeft gezocht met een school waar men verzorgers voor gehandicapten opleidt is deze school bereidt gevonden om studenten te vragen om een aantal dagen op de kids te passen. Het was geweldig om te zien dat de studenten dit zeer leuk vonden om te doen. Er waren zelfs 2x zoveel studenten als kinderen/jong volwassenen.
Grote hilariteit toen op basis van vingers omhoog de studenten zich mochten melden wie zij graag wilden verzorgen. Natuurlijk waren de schattige jonge kindjes erg populair. Maar toen Lars, CdLS-25 jaar, aan de beurt was ging het andersom. Er gingen weer veel vingers omhoog, maar voordat men iemand kon kiezen liep Lars linea recta op een mooie blonde studente af. "Hey Lars, du liebst ja blond..."
Het gehele programma was:
- Donderdag middag/avond Begroeting, Avond eten en Jubileum bijeenkomst (vereniging bestond 20 jaar)
- Vrijdag: CdLS-kids/jonge volwassenen naar opvang, Genetica, Moeilijk gedrag, Avond eten Groepsfoto
- Zaterdag: CdLS-kids/jonge volwassenen naar opvang, Osteopathie, vergadering
- Zondag: Ontbijt en afscheid
Rondom was er dus ontzettend veel tijd om bij te praten, bv aan een Duitser uitleggen waarom ik een Caravan een Sleurhut noem ;-)
